Pas op voor de witte wieven.....

Nu de toeristen binnenkort weer uitzwermen door deze omgeving, is het wellicht goed om hen te waarschuwen voor de witte wiev'm, ofwel de witte vrouwen. Als er mistflarden over de heidevelden, de weilanden of het water zweven is het zaak om op te letten. Tussen de mistflarden kan een wit wief, en vaak zijn het er meer dan één, dansen in de kille dampen.

Witte wieven zijn vrouwen die volgens de overlevering op een bijzondere manier aan hun einde zijn gekomen. Het kunnen heksen zijn maar ook hoog geachte vrouwen die gevreesd werden om hun waarzeggende geest. Na een leven waarin ze altijd met een scheef oog werden aangekeken, zijn ze gestorven, soms onder vreemde omstandigheden. Zo zou ene Anna de schele, dochter van zwarte Berend, haar leven lang in een hol hebben gewoond dat ze had uitgegraven in één van de stuifzandruggen van het Kloosterbos in Wapenveld. Daar leefde ze van giften en gaven van mensen die haar raadpleegden om te weten hoe hun koe ziek geworden was, wat het betekende dat een zoon met de helm op was geboren en waarom padden massaal in juist hun tuin aanwezig waren. Anna wist overal raad op, gaf een kruidenmengsel mee voor een verstuikt enkel, een zalfje tegen likdoorns en in haar ogen goede raad bij veel vormen van liefdesverdriet en gebroken harten. Dankbaar nam ze giften in natura aan, geld werd achteloos achterin het hol gegooid.

Ze leefde haar leven, werd alom gewaardeerd. Tot boer Harm haar een bezoek bracht. De boer wilde van zijn vrouw af. Hij had gewillige meid waar hij het veel beter mee kon vinden. De boer vroeg om een middeltje waarmee hij zijn vrouw kon vergiftigen. Dat moest natuurlijk zo gebeuren dat niemand iets merkte.

Schele Anna weigerde haar medewerking en ging nog verder. Zij slofte op een dag naar de bedoening van de boer en waarschuwde de vrouw voor de plannen van haar man. De boer was des duivels! Niet lang daarna werd het lichaam van Anna gevonden. Zij lag voorover in de Boskolk naast het Kloosterbos. Was ze gevallen? Had iemand er haar in geduwd? Het antwoord ligt in de tijd die achter ons is vergleden. Mensen die Anna kenden besloten haar in haar eigen hol te begraven. De ingang werd dichtgegooid, een eenvoudig kruis op de heuvel geplaatst.

In de eerste winter na de begrafenis, vonden er vreemde gebeurtenissen plaats bij de boerderij. De hond werd op een morgen dood voor zijn hok gevonden met zijn vier poten stijf in de lucht. De melk werd onbruikbaar, het paard van de boer brak een poot toen het tijdens het ploegen in een diep gat stapte.

Op een avond liep de boer over de weg langs de Boskolk om een vriend te gaan bezoeken. Over de boskolk lag een witte deken van mist. Plotseling zag de boer een vrouwengedaante boven de mist zweven, een zeer verleidelijk vrouwmens. Haar lokkende stem deed hem vergeten waarvoor hij op weg was. Het kostte moeite om door de meidoornhaag te komen maar toen kon hij naar het water lopen. Gefascineerd door de vrouwelijke gestalte liep hij door het weiland naar de Boskolk. Zij spoorde hem aan verder te lopen, sprak verleidelijke woorden. De boer vergat alles en stapte naar voren, wilde op de deken van mist naar haar toelopen. Toen was het te laat, met een ijselijke gil verdween hij in het water van de Boskolk. Hij kwam nog eenmaal boven en toen zag hij het gezicht van de vrouw....ze was scheel.

Daarom: wees gewaarschuwd! Volg nooit een vrouwengedaante die danst op de mistflarden van de Boskolk aan de Werverdijk in Wapenveld.......